فرض این که شما معمار باشی. خشت خشت خانه‌ای را بسازی. با خون دل، شالوده تا مُقرنس را بالا ببری. گوشه گوشه‌ی گچ‌بُری‌ها را صیقل بدهی. آجر به آجر نما را جلوه‌گر کنی. مُزدت را که توی جیب‌ت بگذارند، ضربه ضربه ریز ریز کنند خانه را. خانه‌شان را. ثمره‌ی عرق‌های پیشانی و خون دل خوردن‌هایت را...
این مُزدت نیست؛ هست؟!
البته قطعا بنای نامبرده با این حساب سر به کوه و بیابان میگذارد و چه بسا سکته نیز کند!
.
البته قدما گفته اند "اگر برای ما آب نداره برای شما که نون داره!" این شامل حال بنا هم میشود آیا؟