حکایت ما و انتخابات، چیزیست شبیه معادلهی ریاضی. جواب نهایی مهم است اما به همان میزان شکل رسیدن به جواب هم اهمیت دارد.
خاطراتی از انتخابات 84 به ذهنم میرسد. از دوستانی که آن زمان خودشان را والسابقون السابقون حمایت از دکتر احمدی نژاد میدانستند. گذشته از این که همرأی آن روزشان نبودم، شکل حمایتشان هم برایم تعجب آور بود. دوستی میگفت: «اگر احمدی نژاد رییس جمهور شود، با صادرات زعفران، صادرات نفت را قطع میکند!» در تبلیغ دوستی شنیدم:«احمدی نژاد توی مدرسه نمرهاش خوب بوده. بعد معلم گفته:احمدی نژاد کیه؟! (و ادامهی ماجرای زندگی ایشان!)» یکی دیگر میگفت:«در شهرداری تهران از وقتی آمده به همهی زوجهای تهرانی یک میلیون وام داده!» دوستی میگفت:«اگر او بیاید بعد از این همه سال یک رییس جمهور در تنفیذ دست رهبری را میبوسد!» یکی میگفت:«رهبری فرموده رییس جمهور باید جوان باشد!»(بعد از 8 سال هنوز سند این سخن را نیافتهام!) یکی میگفت:«سوار پژو 504 میشود» در تبلیغاتش شنیدم که گفته:«بعد از ریاست جمهوری به کاخ سعدآباد نمیروم» یکی هم که میگفت:«اگر رای بیاورد تا چند ماه دیگر ترورش میکنند و شهید میشود!» یکی دیگر می گفت:«در فیلم تبلیغاتیاش عکس امام و رهبری را گذاشته جلویش! بر خلاف لاریجانی که عکس امام و رهبری را چپانده(!) توی کمد کتابخانهاش!» یکی گفت:«گفته برایم پوستر رنگی چاپ نکنید!» دیگری هم به کاپشنش اشاره میکرد. بعضیها هم از دیدار مردمی شهردار تهران تمجید میکردند. همهی اینها و کلی حرفهای عجیب و غریب و بعضن خلاف شرع!
اصلن کاری به درست یا غلط بودن حرفهای بالا ندارم. نه سال 84 با رییس جمهور شدن آقای احمدی نژاد مشکلی داشتم و نه امروز با رییس جمهور شدن یکی مثل آقایان جلیلی یا باقری لنکرانی یا قالیباف یا ولایتی یا هاشمی یا هر نامز دیگری. هر کدامشان بعد از تأیید رأی بیاورد برایم علی السویه است.
اما حکایت ما و انتخابات، چیزیست شبیه معادلهی ریاضی. جواب نهایی مهم است اما به همان میزان شکل رسیدن به جواب هم اهمیت دارد. خوب است حواسمان باشد از راه غلط به نتیجه نرسیم. که حتا اگر درست باشد جوابمان ارزشی ندارد.
سوار پراید شدن و گریه کردن در حرم و انقلابی سخن گفتن و جبهه و جانبازی و کلی مشخصات دیگر اگرچه امتیاز باشند اما به قطع دلیل کافی برای رأی دادن به کسی نمیشوند. چه رسد به حمایت و حتا دعوت...
+++
زنده باشی حاج هادی
سال 84 و 88 و مرور این 8 سال برای بعضی ها هنوز جکه خوشحالم که برای شما خاطره ست! هنوز ایمیل هایی که از هشت سال پیش به این ور با دوستان ارزشی ام تبادل کردم و برای نه به احمدی نژاد حجت آوردم را دارم و ناراحتم! که پیش بینی های من و طیفی که چنین می گفتند همه درست از آب درآمد. به هر حال خوشحالم که در اُمنفی بودن خونمان وجه اشتراک داریم. مابقی مسائل رو مرور زمان حل می کنه ایشاله