زمستانیه: «کس در همه آفاق به دل‌تنگی من نیست»

وحشی می‌گوید. خوب هم می‌گوید. «دل‌تنگم و با هیچ‌کَسَم میل سخن نیست...» بعد هم آن مصرع بالا را می‌گوید. خوب هم می‌گوید. این صدای همیشه پُر غم دوستمان هم می‌خواندش. خوب هم می‌خوانَدَش. باید یاد بگیرم وقتی کسی حرف‌م را می‌زند، خوب هم می‌زند، چینیِ نازک سکوت‌م را لابه‌لایش بپیچم و باز واژه‌ها را حرام نکنم و نقطه را زودتر بگذارم

(نقطه)

پ.ن: در نقل معتبری هم فرموده باشد: «ای حال نامعلوم! آروم باش آروم...» آرامم...