نوشته‌های این‌جا صرفن دیدگاه نگارنده بوده و لزومن مورد تایید اسلام نیست!

تصویر تو را بهار باید بکشم

مطلب تیتر یک را این‌جا بخوانید

گل‌شماری، آغاز اشتراک در اختلاف

«حتا در یک مسابقه و بازی فوتبال وقتی می‌گوییم برنده یا موفق شدیم، معنایش این است که سه گل زده و دو گل خورده‌ایم، حالا عده‌ای بگویند که می‌شد از فلان فرصت هم استفاده کرد و گل‌های بیشتری زد.» (حسن روحانی، جلسه هیات دولت، 31 تیر 1394)

«ایرادهای بهتری می‌شود به متن توافق گرفت که می‌توانم نشان بدهم.» (نقل به مضمون از سیدعباس عراقچی، گفت و گوی ویژه‌ی خبری)

گل خوردن

بدون شک مقدمه‌ی لازم برای هم‌دلی و هم‌زبانی واقع‌نگری و سرایت دادن آن به بیان است. تا زمانی که ادبیات دولت، خطابی و مبنی بر غلو یا تحقیر موضوعی باشد، هر روز از هم‌دلی و به طریق اولا از هم‌زبانی دورتر خواهد شد. در همین راستا جمله‌های بالا را که توسط رییس جمهور و یکی از اعضای تیم مذاکره بیان شده باید به فال نیک گرفت.

پذیرفتن گل‌های خورده توسط رییس جمهوری بیش‌تر با مبنای تمثیل مذاکره به صلح امام حسن علیه السلام سازگار است و نه با توصیف ایشان از توافق ژنو که «یعنی تسلیم ابرقدرت‌ها...» و البته در مخالفت جدی با برگزاری جشن‌های کذایی و یا اسطوره‌سازی از مذاکره و مذاکره‌کننده است.

وقتی منتقدی منصف اشکالی را در توافق ببیند اگر با ادبیات حداکثری دولت در این باره رو به رو شود، یارای هم‌دلی را نخواهد داشت و ادبیاتش به وضوح تقابلی خواهد بود. اما وقتی دولت و در صدر آن رییس جمهور با پذیرفتن اشکال و ایرادها، خوانش خود را درباره‌ی امتیازهای گرفته شده و یا لزوم صلح بیان کند، منتقد منصف هم می‌تواند هم‌دلانه با دولت به بحث و نقد بنشیند که آیا امتیازشمار بازی درست است؟ و یا آیا این صلح، صلحِ مصلحت بوده یا صلحِ مفسده؟

این تغییر ادبیات دولت چه خودجوش باشد و چه ناشی از مواضع رهبری، قابل تفأل به خیر است. وگرنه اگر همان طور که رییس جمهور در نعت ژنو گفتند: «می‌دانید توافق ژنو یعنی چه؟ یعنی تسلیم ابر قدرت‌ها در برابر ملت ایران...»، دوباره بگویند: «می‌دانید توافق وین یعنی چه؟ ...» این گره هر لحظه کورتر، درک متقابل بین صف منتقد و حامی دولت کم‌تر، و اعتبار واقع‌نگری ایشان در نگاه آیندگان بیش از قبل مخدوش می‌شود.

نگارنده امیدوار است این تغییر پایدار باشد و بازگشت دولت را به ادبیات سابق شاهد نباشیم.

حسن روحانی

سیاست و مذاکره

سیدعباس عراقچی

فوتبال

مذاکرات هسته ای

۹۴/۰۵/۰۱ موافقین ۳ مخالفین ۱
و آخِرُ دعوانا اَن الحمدُ لله رب العالمین.../طلبه اُ منفی

نظرها : ۵

چرا با کلمات بازی می کنی؟!
وقتی مجموع گلهای زده بیش از گلهای خورده باشد این یعنی پیروزی ما و پیروزی ما تسلیم ابرقدرتها در برابر ماست.
پاسخ طلبه‌ی اُ منفی:
در تشبیه فقط شباهت در وجه شبه وجود داره نه در بقیه ابعاد. در فوتبال جلو بودن حتا یک گل، باعث رسیدن همه امتیاز به یک طرفه. اما در توافق این طور نیست که بر فرض جلو بودن یک طرف، همه‌ی امتیازها به اون برسه. در هر صورت اگر گل خورده‌ی ما مثلن تعطیلی اراک باشه اونجا تعطیل میشه اما مفهوم تسلیم یعنی امتیاز یک طرفه.
اینکه دولت اینبار دست به ادبیات بزرگ نمایانه نزد حقیقتا قدم رو به جلویی بود.
اینکه خود آقای عراقچی اعلام کنه که ایرادات زیادی در متن توافق هست و اینکه مستقیما دولت اعلام کنه ما داد و ستد کردیم و نه اینکه شش ابر قدرت در برابر ما تسلیم شدن!
ما نیز امیدواریم.
.
دست مریزاد.
ادبیات آقای روحانی در انتخابات کاملا مشخص بود.
ایشان با تاکید بر بازی برد - برد در مذاکرات هسته ای از مردم رای اعتماد گرفت.
برد - برد یعنی در پایان بازی ایران و 5+1 تعداد گلهای هر دو طرف مساوی باشد.
افرادی مثل شما چون با ادبیات دیپلماتیک آشنا نیستند روحانی باید از مسابقه فوتبال برایشان مثال می زد بلکه اندکی موضوع را متوجه شوند.
مثالی که الان روحانی زد به مراتب اغراق آمیز تر حرف قبلی اش بود. اما چون شما از فوتبال بیشتر از سیاست خارجه می فهمید حرف جدید را بیشتر پسندیدید.
پاسخ طلبه‌ی اُ منفی:
دوست گرامی!
برای این که بدانید ادبیات دیپلماتیک من ضعیف است یا شما عرض می‌کنم:
اصطلاح برد-برد از اساس در هیچ جای دنیا به عنوان موضوعی که دو طرف برنده داشته باشد نیست. بلکه به این معناست که هر نتیجه‌ای داشته باشد یک طرف برنده است. این ادبیات در قرآن نظیر دارد. وقتی در وصف مجاهدها از دو راه شکست دشمن و یا پیروزی دشمن، به «حسنیین» تعبیر شده. این که دو طرف برنده‌ی یک قضیه باشند از اساس برای اولین بار(تا جایی که من سراغ) دارم از طرف آقای روحانی جعل شد.
ضمن این که در همان تعبیر ایشان هم اثری از پذیرش گل‌های خورده نبود. بلکه اصل شکل‌گیری توافق با توجه احتیاج دموکرات‌های آمریکا برد آمریکا به حساب می‌آمد و این حرف ایشان به معنی پذیرش گل خورده نبود.
مهدی صنعتی
سلام
واقعا به فال نیک باید گرفت. دلیل آن هر چه که باشد که از تهدید وحشتناک نطق تلویزیونی که فضا را داشت به خفقان می برد تا این نوع نگاه های منصفانه که اشتباهات را بپذیرند و البته موفقیت ها را هم موجب افتخار بدانند راهی طی شده است که موجب خوشحالی است.
امیدوارماین پایانی باشد بر همه دیالوگ های آتشین و گاها خالی از ادب علیه منتقدین
پاسخ طلبه‌ی اُ منفی:
سلام
می‌توان امیدوار بود :)
امیر محمد امیری
این بحث ها هیچ جای کار را درست نمیکند
روحانی درست میگوید یا غلط یک "کارتون خواب" را خانه دار نمیکند
با گفتن اینکه فابیوس ایدز را به ایران آورده و "کشیدن فرش قرمز از زیره پایش" بیمارنِ HIV شفا نمی یابند
و خلاصه کلام :
بمب هسته ای دشمن بشریت نیست، دشمن بشریت فقر فرهنگ است.
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.